Cumhuriyetin ilk yıllarındaki Türkiyeciler en azından Türklerin geçmişini 1071 Malazgirt Meydan Savaşına kadar götürüyor ve 1071 sonrası Türklerin tarihini benimseyip savunuyorlardı. Hatta 1924'te Anadolu Mecmuası adıyla bir de dergi çıkarmışlardı. Çok da önemli çalışmalar yaptıklarını belirtmemiz gerekiyor.  Mükrimin Halil Yinanç, Remzi Oğuz Arık, Hilmi Ziya Ülken, Nurettin Topçu, Cevat Şakir Kabaağaçlı gibi önemli bilim adamları ve yazarlar bunların ilk akla gelenleridir.

Günümüzde Türkiyeliliğini savunanların düşünce ve tarihsel derinliği falan yok. Felsefi derinlikleri sığ. Genel geçer rüzgârın etkisi altında savrulanların birçoğu Türk alerjisinden olsa gerek Türkiyelilik demeyi sürdürüyorlar! Onlara göre Türkiye Cumhuriyeti bir Türk Devleti değil! Ellerinden gelse Anayasadan Türk ibaresini bile çıkaracaklar!

Hâlbuki "Türk" ifadesinin bir etnisiteyi anlatmadığını onlar da biliyor. "Türkiye'de yaşayan herkese Türk Milleti denir" ifadesinin de bir etnisite tanımlaması olmadığını bilmelerine rağmen kabullenmekte zorlanıyorlar. Bunu yaparken bazen hümanist yaklaşım bazen de dini referanslara başvuruyorlar.

Anadolu'ya Türkiye denmeye başladığı ve Türkiye'de yaşayanların da Türkler olduğu ifadesinin yalnız Anadolu coğrafyası için geçerli olmadığı tarihen sabittir.

Türklerin yaşadığı her coğrafya Türkiye'dir. VII. yüzyıla kadar Türkistan coğrafyası ve Karadeniz havzası, Balkanlar Türkiye'dir. Kuzey Afrika, Mısır Havzası Türkiye'dir. Mısır'daki Memluk devletinin adı "ed- Devletü't Türkiyye"dir.

XI. yüzyıldan sonra da Anadolu'ya Batı kaynaklarında başta kilise olmak üzere Türkiye denilmeye başlanmıştır.

Kosova'nın alınmasıyla Rumeli ve Balkanlar yeniden Türkiye olmuştur. Batı'da Müslümanlara "Türk oldu" denir. Boşnaklar bunun en güzel örneğidir.

Hoca Sadettin'in "Tac'üt Tevarihih" eserinde Osmanlı zaferlerinin "Türk yiğitler" tarafından kazanıldığı ifade edilmektedir. Yeniçeriler hangi etnik kökenden gelirlerse gelsinler artık Türk ordusunun mensubudurlar.

XVI. yüzyılda Gelibolu'lu Mustafa Ali "Kühn'ül ahbar" eserinde "seçkin millet, güzel ümmet Türk Milleti" ifadeleri geniş yer tutar.

XVII. yüzyılda "Solakzade Tarihi"nde "Konstantiniyye'yi fetheden Türk'ün oğlu" ifadelerinde Fatih Sultan Mehmet'in bünyesinde yönetilen Osmanlı için kullandığı ifadeler dikkatlerden kaçmaz.

Akif'in beraberinde İstanbul'dan gelen bir zat: 'Üstat sizi Türkçü görüyorum' demek istedi. Akif'in ağzından alev gibi şu kelimeler çıktı, "Ya, ne zannediyorsun? Türk'e hiçbir kavmin horoz olmasına tahammül edemem!"(1)

İstiklal Şairi Mehmet Akif'in sözlerinde Türkiyelilik aramak mı gerekir yoksa İslam'ın izzetini, şerefini korumaya çalışan Türk milletini mi arayacağız?

Kanaatimizce Türklük bilinci doğuştan kazanılan vasıf değildir. Türk gibi tavır sergilemek ve Türk milletinin, vatanının yanında durmak Türklük bilincidir. Türk'ün kaderiyle kendi kaderini aynı görenler aynı millettendir.

 (1) H. B. Çantay, Akifname, İstanbul,1996, s. 225.