ENGELİLLER EĞİTİM ALMASIN MI?
www.tarihistan.org
19.06.2016 tarihinde “Engelli Bireylere Kim Sahip Çıkacak?” sorusunu sorarak engelli bireylerle ilgili bir türlü sonuç alınamayan sıkıntılarla ilgili bir yazı yazmış ve bu yazının devamı niteliğinde sayılabilecek “Engelli Bireylerden Valilere Mesaj Var! 23 Yaş Üstü Engellilerin Durumu” başlığıyla 03.07.2016 tarihinde ikinci bir yazı yazıp adeta çığlık atarak kamuoyu ve yetkililere engellilerin yaşadığı sıkıntıları duyurmaya çalışmıştık!
Aradan onca zaman geçmesine rağmen 23 yaş üstü okulla ilişkisi kesilmiş engelli bireylerin “Özel Eğitim İhtiyacı Olan Bireylerin Hayat Boyu Öğrenmeye Katılımı” hakkındaki Milli Eğitim Bakanlığı, Hayat Boyun Öğrenme Genel Müdürlüğünün 19.10.2015 genelgesi çerçevesinde her engelli bireyin istediği kursa tabi tutulmasının zorunlu olduğu, konu ile ilgili halk eğitim merkezleri, mesleki eğitim merkezleri, olgunlaşma enstitüleri ve turizm eğitim merkezlerinde kurs açılması gerektiği talimatı verilmiş ve yetkililerin harekete geçmesi, veli ve engelli bireylerin dilekçelerinin ivedilikle işleme konulup mağduriyetlerinin giderilmesi istenmektedir.
Ancak gelinen noktada ülke insanı içinde %12,9 oranında engellinin bulunduğu düşünülürse ülke genelinde engelli bireylerin yeterince eğitim alamadığı, eğitim alanlarının ise 23 yaşından sonra okullarla ilişkilerinin “Yönetmelik gereğince” kesildiği acı gerçeği de önümüzde durmaktadır!
Hâlbuki sosyal devletin engelli bireylere karşı pozitif ayrımcılık yapması gerektiğine dair hükümetlerin yazılı ve sözlü birçok beyanatı, kanun ve yönetmelikleri bulunmaktadır.
Kanun ve yönetmeliklerin uygulanması için elini taşın altına sokacak ve engelli bireyleri gerçekten anlayacak idarecilerin daha hassas olmaları, iş takibi konusunda ısrarcı olmaları beklenir!
Binlerce aileyi kara kara düşündüren bir gerçek var ki o da engelli bireylerin halk eğitim merkezlerine gidip gidemeyeceği, engellilerin engellerine uygun sosyal, fiziki ortamların sağlanıp sağlanamayacağı, ulaşım, konaklama, servis gibi onlarca soru var.
Meseleyi daha da somutlaştırıp okula gidemeyen engelli bireylerin halk eğitim merkezinden de faydalanamamaları ile ilgili Manisa örneğini anlatmak isterim.
Manisa Özel Eğitim İş Uygulama Merkezi, Manisa Valiliği İl Özel İdaresi, Manisa Zihinsel Engelliler Derneği, bazı hayırseverler, engelli ailelerinin yoğun mesaileri sonucu 26.06.2012 tarihinde açılmıştır. Okulun açılmasıyla birlikte halk eğitim kursları da aynı okulda başlamıştır. Ta ki bu yıla kadar.
Manisa Özel Eğitim İş Uygulama Merkezi bünyesinde devam eden zihinsel engelli 23 yaş üstü bireylerin devam ettiği halk eğitim merkezi bünyesindeki kurslar kapatılmış ya da 2016-2017 eğitim öğretim yılıyla birlikte engelli bireylerin ihtiyaçlarına cevap veremeyecek saat, içerik ve kapsama bürünmüştür!
Önceki yıllarda evlerinden servisle sabah alınan kursiyer engelliler öğle yemeklerini okulda yiyerek eğitim saatinin sonuna kadar okulda kurslarına devam edebilmekteyken engelli bireylerin hem kendilerini hem de ailelerini büyük ölçüde rahatlatan ve onları hayata, topluma hazırlanmasında psiko-sosyal açıdan büyük önem taşıyan bu güzel uygulamaya son verilmiş ve engelli bireyler kaderlerine, sokağa, ev hapsine, yalnızlığa itilmiş, adeta ötekileştirilerek kenara itilmiş ruh hali içine düşmüşlerdir!
Şu halde, halen sıkıntı devam etmekte ve engelli bireylerin Manisa Özel Eğitim İş Uygulama Merkezinde açılacak kurslara ancak saat 14.30’dan itibaren gidebilecekleri ve halk eğitim kurslarının ancak bu saatte başlayabileceği gibi garip, anlaşılmaz ve engellileri son derece sıkıntıya sokacak bir uygulama başlatılmıştır! Hiç beklemedikleri, birçok siyasi, bürokrat ve idarecinin sözlü vaadiyle rahatlayan engelli bireyler kurs ve okullara gidemeyecek olmakla karşı karşıya kalmışlardır.
Engelli bireyler bir an önce kendilerini evden kurtaracak, hayatın içinde birer birey olarak imkânları ölçüsünde yaşayabilmelerine destek verecek bir yetkili eli, makam ve gerekirse engellilerin mağduriyetlerini giderecek yeni bir yasa ve yönetmelik beklemektedirler!
Siyasiler, Valilik, Milli Eğitim, Halk Eğitim, Belediyeler, Manisa Özel Eğitim İş Uygulama Merkezi arasında yaşanan bilgi akışı eksikliği, bazı idarecilerin konuya bigâne kalmaları… Birçok etken sorun yumağını kartopuna döndürebilecek tehlikeli bir gidişat gösterme eğilimindedir.
NACİ YENGİN
www.tarihistan.org
