ŞEHİR ve KENT ELDE VAR HASRET… MANİSA
şehrimiz kent olalı
ne tadı kaldı ne tuzu
yaş buldu ellidokuzu
bizim mekânda dahi gizlice
kaçtı kantarın topuzu
bakkallar market oldu
gizli bir el yok etti
un kurabiyelerimi hiç etti
bizim bakkal abdullah
kentin dehlizlerinde yok oldu
manav salih amca nerdesin
neredesin güllü lokumlarım
çerezcilerde var der gibisin
ya da ışıklı market raflarında
kendi var ruhu yok sen bilirsin
bakır teraziyi özlememek elde mi
elde mi hak bilen zahireciyi
mehmet efendiyi
eliyle eşitlesin teraziyi
uyandırmadan kapıda uyuklayan kediyi
şehrimiz kent oldu
ne tadı kaldı sohbetin ne sazı
ne komşuların ilgisi yan kapıya
ne mahallenin kışı ne yazı
gençler elde bilgisayar dayandı kapıya
yok oldu tefekkürün fetih bekleyen kâl’ası
elde sadece hayallerin erişilesi daüssılası
birde kentte şehrin ruhu olabilsem
değme keyfime güller döksem
yok olur bedenimde ki kılıç yarası
her daim yârim seni özlesem
doysa ruhuma gecenin karası
Emre Hanzade
