RİYAKÂRIN KANI KURUYUNCA DÜRÜSTLÜĞÜN SEVİNÇ GÖZYAŞLARI HAKKANİYETE CAN OLUR
riyakârlık
tepeden tırnağa ikiyüzlü bir tip
acayip ama muzdarip gönüllerin besleyicisi
insani bir zaaf göstermez
tutarsızlık sergilemez
siciline yakışır bir serinkanlılık sahnesinde yol alır
akılcıdır ne yazık ki
plânlıdır
uyanık bir ruh hâli içinde kesintisiz programını uygular
bu ne soğukkanlılık insaf
manevi ilimlerin bir kelimesini dahi bilmez
bilse dahi bir silâh gibidir elinde
inkâr etmez görünür aldatır
karşısındakini kandırdıkça beslenir
tahrik edilince zıvanan çıkar
lâf ebeliğiyle susturmaya çalışır erdemi
bu ne entrikacılık
onu henüz keşfedemeyenlere yutturur numaralarını
bir şeylerin bezirgânıdır
ama nelerin olduğunu saf saf sorar şahit olanlar
bu ne saflık
her dem etki altına almak istediklerini
önce pohpohlar
nefsani dürtülerini uyarır
şeytanın kurnazlığına doğruluğu kurban etmeye hazırdır
kendi olumsuz içgüdülerini ve ihtiyacı olanları bırakmak istemez
kimi zaman parayı kullanır aldatmaca
kimi zaman manevi duyguları
esiridir kendi çirkinliğinin
pisliklerle beslenir
kalbi için için ağlarken onu duymaz
ruhu bir çıkış ararken hak zemininde
eriyip gider
gün gelir beyni
doyuramadığı benliğiyle çatlar
yine de vazgeçmez son nefesinde
kanı kurur
bulamadan doğrunun güzelliğini
ikiyüzlülüğün kapkaranlık dünyasında
ölür
…ve yaşam sevinir
bir riyakâr daha eksilirken
arzın üzerinden
toprak sevinir
yok etmenin sevdasında
…ve kalemler yeni ufuklara açılır
riyakârsız
bilgeler der ki “kâğıda riyasız cümleler yakışır”
ah quia hypocrisis, riyakârlık ah!
bununla üreyen sefil duygunun sefalet çemberindeki beşer şaşar insanı riyakâr
siz ey kulakları doğruya adalete tıkalı sağır olan
ama maalesef dilsiz olmayan ikiyüzlü insanoğulları insankızları siz
güzide insanların yanına hiç yakışmayan siz
ya gidin yalnızlığa ya içinizdeki şeytani duyguları def edin
bak kollarını açmış bekliyor adaletin anaları
bekliyor insanlık özü sözü bir insanı
görmemek için pislikleri gözleri kapalı
lâkin umutların tükenmediği kalbi açık
hakkaniyeti ve herkese gerçek değerini veren
o adil eli özlemle bekliyor
…ve o arif kişi meclise geldi
aşk ile tüm doğruları irfan ehline aşikâr etti
dünya özgür ruhların önderliğinde
her şeyi yerli yerine oturttu
her hâl maneviyat pazarında
doğru alıcısına ulaşmanın hazzını yaşıyor
aşk ile yoğrulan hamur doğru insanların gıdası olur
sevginin bir zerresi olsun
konaklayacağı gönlü muhakkak bir gün bulur
…ve riya senin dürüst nefesinle toz duman oldu
toprağın siyah ama aklayan ruhuyla soldu
ümitlerin içinde
…ve vakti geldi
evrende yok oldu…
ve ruh özgürlüğe ulaşıp aşka yol buldu
FACEBOOK YORUMLAR