Kerkük'ün Sesi/Abdurrahman Kızılay
Abdurrahman Kızılay (Abdurrahman Ömer İbrahim) birçok insan için bir anlam ifade etmeyebilir. Ancak onu tanıyanlar için durum tam tersidir. Adı Kerkük Türklüğü ile özdeşleşmiş bir türkü insanının adıdır Abdurrahman Kızılay.
Dinlemekten keyif aldığım, hüzün coğrafyamızın türkülerinin başında onun söylediği türküler gelir. Onun dinelerken bir an Kerkük’ün özgürleştiğini düşünmek istersiniz. Kerkük’ün avazı, Türkmeneli coğrafyamızın sesidir.
Döne döne dinler ve hala onun yaşadığını hisseder, onunla birlikte Kerkük’ün susan dili, çalmayan sazı, sözü olur ve onunla birlikte bazen coşar, bazen hüzün dolar içimize ancak hiçbir zaman ümitsizliğe düşmez, her zaman bin bir umutla dolar içimiz.
Kerkük denilince akla ilk gelen isimlerden birisi de Abdurrahman Kızılay’dır. Çoğu zaman sanatın gücünü küçümseriz ancak bir Kerkük gerçeği ve Kerkük’ün Türklük gerçeği varsa bunda Abdurrahman Kızılay’ın büyük rolü vardır. Şehri ile Kerkük Türkleriyle bütünleşmiş çok az insan vardır ki Abdurrahman Kızılay gibi olsun! Türklüğün ses bayrağıdır adeta.
Yediveren gülü gibi her daim açan ve her daim üreten, dik duruşu ile yüreğimizi dağlar, sazı sözüyle kalplerimize seslenir. Bizi alır diyar diyar Kerkük’e götürür. Türk dünyasına götürür, Tuzhurmudu, Süleymaniye, Telafer’e götürür ve yârin gözlerine bakarak “dert bende yara bende” diyerek alıp başını gitmeyi düşünürdü.
Altın hızma incinirse lal olmuş dillerin söylediği sözlerle yâri incitmekten korkarak bizi görmekten şad olan bir ruha, beyliğe sahipti. Türklüğün mahzun yâri Kerkük için söylerdi.
Satırları yazarken bir yandan da onu dinliyor Kerkük sokaklarında dolaşıyor bir yandan da onun bıraktığı hatıranın ne denli ölümsüz olduğunu düşünüyorum.
“Dağlar dağlar yar yaman dağlar, bülbül yar için ağlar.(…) Ben sene gülüm ömrü tez olur.”
“Altın hızma Mülayim/Seni haktan dileyim/Yaz günü temmuzda/Sen terle ben sileyim/ Gün gördüm günler gördüm/Seni gördüm şad oldum… Altın hızmam incidi
Gömleğin nar incidi/Menim lal olmuş dilim/Ne dedi yar incidi/Gün gördüm günler gördüm/
Seni gördüm şad oldum…”
Türk Müziğini taçlandıran sanatçılar bir ayanıyla milletin hafızasını oluştururlar. Onları sanatlarıyla değerlendirebileceğimiz gibi bir var oluşun, bir avazın sesleri olarak da bakmak mümkündür!
13 Aralık 2010 tarihinde yalnız Kerkük değil tüm Türk dünyasının gönlündeki yara daha bir derinleşmiş ve kalbimizin gönül tellerinden birisi kopmuştur. Irak diyarlardan gelen ancak bizim olan insanların yokluğunun kahrından ölmemek için ne yapılır!
Günlerdir elim kalem ve kâğıda varmıyor. Hakkında yazılacak, araştırmalar yapılacak, adı, sanatı, kişiliğiyle her daim yaşatılacak olan Abdurrahman Kızılay’ın mekânı cennet olsun!
Abdurrahman Ağamıza dualarla yeniden analım: Ağam sen gittin gideli yetim kaldı Kerkük’üm, yetim kaldı Türkmenelim!
FACEBOOK YORUMLAR