NACİ YENGİN
Gazi Şehirde yaşamak bazen bir hükümdar ailesi ile karşılaşmak demek.
Sizlere önümüzdeki hafta detaylarını anlatacağım bir hükümdar ailesi ile ilgili yayımlanmamış bir belge aktaracağım. Aşağıdaki satırlar hükümdarın en küçük oğlu Abdulkebir Yüce’ye aittir. Konuşma Gaziler Caddesinde evinde yapılmıştır.
“Özbekistan’ın 1992 yılında Ankara’daki Büyükelçisi Ubeydullah Bey bizleri dostça karşıladı. Bizlerde Özbekistan’ın Bağımsızlığını kutlayarak Cumhurbaşkanı İslam Kerimov yazmış olduğumuz tebrik nameyi Taşkent’e faksladık. Kızlarımızın elleriyle dikmiş olduğu masa örtüsünü Büyük Elçiliğin masasına örterek Bağımsız Özbekistan Devletine el verip destek olduğumuzu göstermiş olduk.
Büyükelçilikte işlerimizi tamamlayarak Feyzullah Kılıç’ı İstanbul’dan Özbekistan’a uğurlamak için İstanbul’a gittik. Selâtin camilerini dolaşırken orada 40 kadar Özbekle karşılaştık. Onlarla konuşurken onların hala Emir Âlim’i unutmadıklarını görmek Feyzullah Kılıç’ı çok duygulandırdı.
“Feyzullah Kılıç’ı Özbekistan’a uğurladıktan birkaç ay sonra Özbekistan Cumhurbaşkanı İslam Kerimov’a gönderdiğimiz tebrik name gazetelerde yayınlanmıştı. Feyzullah Kılıç Özbek Krilcesiyle yayımlanan bu gazeteleri bize gönderdi...
Aradan aylar geçti. Bir sabah saat 8 civarıydı. Gaziantep valiliğinden gelen görevli vali beyin bizleri makamına davet ettiğini söyledi. Ben de görevli ile birlikte merak içerisinde valiliğe gittim. Vali Bey beni ağırlayarak bizlere Özbekistan Cumhurbaşkanı İslam Kerimov’dan bir mektup geldiğini sevincimden bir an dilim tutuldu konuşamadım. Vali bey mektubu bana okudu. Ben de mektubu aldım öpüp başıma koyarak vali beye teşekkür ederek oradan ayrıldım.
“28.10 1993 günü Gaziantep Valisi Recep Birsen Özen tarafından kendilerine teslim edilen bir mektup hepsini çok sevindirmişti. Mektup, Özbekistan Devlet Başkanı İslam Kerimov’dan geliyordu...”
Herkes merak içinde eve dönmemi bekliyordu. Amerika’dan gelen en büyük ağabeyim Ömer Âlimi ve ailesi için de bu mektup çifte sevince sebep olmuştu. Fotokopi ile bütün akrabalara dağıttık bu mektubu. Bizim için gurur kaynağı idi. Yıllar sonra Özbekistan topraklarından bize gelen ilk davetnameydi! Kerimov bizi her zaman Özbekistan’a girebileceğimiz konusunda güvence veriyordu...
Sayın İslam Özbekistan’a çağırıyordu!”
“Buhara Eski Emir’inin Çocuklarına”
“Muhterem Vatandaşlar!
Özbekistan’ın bağımsızlığının ikinci yıl dönümünde göndermiş olduğunuz kutlama mesajı için çok teşekkür ederim.
Göndermiş olduğunuz mektupta, 1920 yılının Eylül ayında Buhara Emirliği’nin sona erişini anlatışınız bizleri bir kere daha geçmişe götürdü.
Allah’ın adaleti ve kerametine bakınız ki, aradan 71 yıl geçtikten sonra cefakâr vatanımız bağımsız bir devlet olarak, Özbekistan adıyla yeniden kuruldu.
Sizin anlattıklarınız yüz yıldan beri Türkistan halkının içinde olan ümitleri gerçeğe dönüştüren önemli bir olaydır.
Yurt dışında yaşayan vatandaşlarımın bağımsızlık günlerini bir kez daha kutlamama izin verin. Vatanın kapıları sizlere daima açıktır.
Ömrünüz boyunca işlerinizde başarı, mutluluk ve kolaylıklar diliyorum.”
İslam Kerimov
Özbekistan Cumhurbaşkanı”(I)
Buhara Devletinin hükümdar ailesi Gaziantep’te yaşıyor!
Birçok kez söylememiz ve bilgilendirdiğimize rağmen henüz bu aile ile ilgili yeterince araştırma yapıladı.
Gaziantep’te bir Hükümdar ailesi! Bir yandan şehir adına şans öte yandan görmeyen gözler adına bahtsızlık…
Gören gözlerin duyan kulakların çok olması ümidiyle…
(I) Naci YENGİN, Buhara Emirliği Türkistan ve Enver Paşa, İstanbul 2010
