HASRET İKLİMİ
Eylül hazanında solup gittin kapıyı bırakıp aralık,
Şükürler olsun yaşadıkça olmadı hayatta karanlık,
Sırlarımın en derinlerine vakıf olan canım varlık,
Hasret iklimlerinde koydun da yaban ellere gittin…
Irmaklar kadar serin kaynaklar kadar derin gözlerin,
Ateşböceklerine benzer idi cümleten ışıklı sözlerin,
Her daim şefkat, merhamet izleri taşırdı, yüzlerin,
Hasret iklimlerinde koydun da yaban ellere gittin…
Leyli sen yaşadın karanlığıyla, gündüze kaldım tek ben,
Çekmekte nefsim zorlandı ayrılığı, yitti beden yitti ten,
Mazini verdin bana, uzanayım atiye, ne yüce cansın sen,
Hasret iklimlerinde koydun da yaban ellere gittin…
Ecelin kanatları değince maviş gözlerin takıldı ufkuna ruhun,
Susuz pınarlar çağladı, bağrım yandı, dokunmayın bana durun,
Sevdamsın, nice sırrımı verdiğime, razı mıdır benden bir sorun,
Hasret iklimlerinde koydun da yaban ellere gittin…
Gözyaşlarından sızan bahar çiçeklerinin donmuş latif şebnemi,
Çokça sarmıştı kolların gibi ardından hatıraların hararetle beni,
Gülüşü müjde, ağlayışı öğüt, bakışı cesaret olan unutur muyum seni,
Hasret iklimlerinde koydun da yaban ellere gittin…
Muammer AZMAK
09.10.2019
