GÜNEŞ
Tan yeri ağarırken erkenden,
Işıklar salındı perdelerinden
Annesi, gecenin koynundan,
Upuzun bir aradan sonra,
Birden yavuklusuna kavuşmuşçasına,
Ağdı, ağardı yeryüzü sevincinden.
Görünür kıldı görünmezleri,
Bizi de görür eyledi.
Yalım, yalım yanışı nedendi?
Gamlandı mı, kederlendi mi?
Bulup da yakanını, süremedi mi yüzünü?
Derdini deşip de tazelemedi mi ateşini?
Yokluğunda kazanç, varlığında kazanç,
Tükenmeyen ateşinden duyulmaz usanç,
Gülümsedikçe gökyüzünde,
Işıdıkça, ısıttıkça yeryüzünde,
Hayata daha sıkı sarılırız, hem de zinde,
Işığımızsın, yoldaşımızsın,
Terk etmeyen aşığımızsın ey güneş.
04 /08 / 2011 Muammer AZMAK
