DUMANLI DAĞ

DUMANLI DAĞ

Hasretmişsin kendini gölge diye medeniye,
Sularınla emzirmişsin hep ahaliyi ölesiye,
Almışlar senden malını davarını veresiye,
İstemez mi oldun şehrimin ereği.

Duman yüksek tüter damlarda,
Çayırlar göğerir yemyeşil tonlarda,
Heyecan ayyuka çıkar canlarda,
Görmez mi oldun şehrimin sinesi.

Yaz gelende yaylacılar karar hamur,
Bahçeleri bağları ederler mamur,
Sıva için kullanılmaz samanlı çamur,
Bilmez mi oldun şehrimin simgesi.

Saçları çözülmüştü göründü kara ile akları,
Bu demlerde düşünmek elzem yılkı atları,
Bin bir çeşittir hem de endemiktir otları,
Bakmaz mı oldun şehrimin emini.

Duman duman olmuştu Dumanlı dağ,
Yolları yitirilmişti, sanki var ayakta bağ,
Göz göze yabancılaştı kalmadı ne sol ne sağ,
Görünmez mi oldun şehrimin direği.

10.01.2017 Muammer AZMAK