ÖZLEM

ÖZLEM

Dağlarda kar var...
Saçaklanmış yüreğim, sarkıyor buzlar.
Üşüyor ellerim, üşüyorum, yüreğim ıssız.
Giydir annem, giydir gocuğumu,
Üşüyor çocukluğum.

Dağlarda kar var...
Çiçekler açmaz mı anne,
Esmez mi deli, hoyrat rüzgârlar?
Kalbim acıyor, nefesim kısık kısık.
İçimde gençlik, çalıyor ıslık.
Esse kavak yelleri başımızda.
Çağır gençliğim gelsin,
Özledim anne.

Dağlarda kar var memleketimin...
Koştursak, oyunlar oynasak,
Öyle masum öyle havai…
Mahsur kaldım, elim kolum mahkûm.
Sıkıldım elinde büyüklüğün,
Nerde arkadaşlarım, çocukluk oyunlarım…
Çağır hepsini anne,
Özledim oyun arkadaşlarımı.

Dağlarda kar var memleketimin.
Ne çok çiçek açardı
Gelincikler, laleler, nergisler,
Kokulu çiğdemler, dere boyunda…
Tüter ocağı, kaynar kazanı, Dede’nin,
Dolanır etrafını dere boyu Tekke’nin

Ayakucu Selvi’dir başında tacı,
Kadife donlu al yaşmaklı gelinlik kızlar.
Dökülür eteklerine Kazancı Dede’nin
Düşer sürmeli gözlerinden düşleri.
Al götür Yatır koynuna, bırak.
Ürkmesin düşlerim,
Düşmesin anne.

Dağlarda çamlar hışırdar.
Gelir dağdan semtimize, evimize,
Bize.
Koklatır kuruyu, yaşı, toprağı, taşı.
Söyleşir Hızır, İlyas.
Sallanır Ali Baba Tekkesi’nde...

Hıdrellez…
Kurulur salıncaklar, sallanır zaman
Sallanır Tekke’nin kucağında.
Nerde iğde dallarım salıncaklarım,
Nerde badem ağaçlarım.
Savur beni havaya, prangalarımdan kurtar.
Salla beni anne salıncakta,
Semaya değsin, taa ayaklarım.
Havalansın çocukluğum…

Dağlarda pınarlar kaynar,
Sultan’da, Mâsan’da* derinde.
Buz gibi fışkırır, dağın atar ta yüreğinde.
Kurt- kuş, börtü- böcek yarışır ensesinde, hepsi çiğninde**
Etrafını otlar, çimenler bürümüş, suya karışır.
İçersem dağ dağ olur sinem,
Kanıma karışır.
Bir yudum su versen Sultan’dan,
Susadım anne…

Dağlardan efeler seslenir.
Yaslanır türküler Sultandağı’na.
Kalmamış eskisi gibi,
Ne efelik, ne de mertlik.
Bozulmuş düzen, paslanmış tüfenk, boşalmış harbilik
Nerde şimdi o dağda gezen yiğitler,
Destansı yiğitlikler.
Nerde ninniler, şarkılar, türküler, ağıtlarımız…
Söyle anne nerde?
Süt kokan ninnili, dualı, dudaklarımız?
Emzir, fısılda, kulağıma…
Acıktım anne.

Dağlarda kuşlar ötüşür
Açmış kollarını Sultan, Sivrice’yle yarışır.
Çağlayan’dır, pınardır, savrulur Harmanyeri’ne
Islık çalar dağ, sessiz sessiz serime
Takılır ayağıma, düşer zembili gönül kapımın,
Kalır çırılçıplak düşünceler kayadır, dağdır,
Dağılır zihnimin, her her yerine.
Götür beni anne, sen götür harman et fikirlerimi,
Savurmasın rüzgâr,
Asi düşlerimi…

Dağlarda ayaz var, kar var,
Hepsi aralı.
Gelir, birbiri ardınca, hepsi sıralı.
Üşüyor yüreğim atıyor en tepede zirvede.
Memlekette kalmış,
Dost da ahbap da kirve de.

Doldur anne, küheylan misali gönlüm,
Doldur gözelerimi
Ört kimseler görmesin,
Çocuksu hallerimi, hayallerimi, düşlerimi…
Kapan üstüme kar değmesin saçlarıma, üşüşmesin.
Giydir gocuğumu,
Gülüşlerim, düşlerim üşümesin.
İçimde Çocukluğum hiç büyümesin,

Hiç üşümesin,
Hiç üşümesin…
Hiç büyümesin…
 

*Mâsan: Afyonkarahisar Çay ilçesinde bir su kaynağı.

** çiğin: omuz