TARİHTEKİ YAKINLAR İLE GÜNÜMÜZDEKİ YAVERLER
Galya’yı, Fransa’yı, İsviçre’yi ve Belçika’yı feth eden Sezar, İngiltere’ye çıktı. Döndü Makedonya’dan Batı Anadolu’ya, oradan Mısır’a ulaştı. O, senatoya bağlı cumhurbaşkanıydı. Başarısını çekemeyen Pompeus yanlıları tarafından bıçaklı saldırıya uğradı. Bıçağı sırtına en son saplayan da manevi oğlu Brütüs idi. Sezar, Evlatlık edinerek tahsil yaptırdığı ve sarayda büyüttüğü Brütüs’ün elindeki kanlı bıçağı görünce, mukavemeti kırıldı. Son nefesini verirken söylediği cümle: “ SEN DE Mİ BİRÜTÜS?” diyerek hayata gözlerini yumdu. Birüts’e “Neden bunu yaptın, sen Sezar’ı çok seviyordun?” diye sorduklarında, Brütüs: “ Roma’yı Sezar’dan daha çok seviyordum.” diyerek dangalacakça bir cevap verdi. Pompeus taraftarı Brütüs, dünyayı feth eden Sezar’ı öldürmekle güya Roma’yı Sezar’dan kurtarmış oluyordu.
Deha sahibi bir asker, üstün politikacı, ünlü hitabetiyle peşinden milyonları koşuşturmuş bir lider, tarihte eşine pek az rastlanan bir suikasta kurban gitmiştir. Ama perde, yine Birütüs’ün kanlı hançeriyle kapanacaktı. O hançeri kınından çeken Birütüs ve arkadaşları sonunda kendi ihanetlerinin kurbanı oldular. Sezar’ı öldürenler, Roma’yı Sezar’dan kurtarmaya çalışırlarken Roma’yı tamamen kargaşanın içine attılar. Cumhuriyeti koruyacağız, Roma’yı kurtaracağız derlerken Roma’da oluk oluk diz boyu kanın akmasına sebep oldular.
Brütüs ve arkadaşları mağlup oldular. Kendisi dağdaki kayalıklar arasında saklanıyordu. Aşağıya bakınca Sezar’ın ordusunun marş söyleyerek kendisine doğru geldiğini gördü. Hâlbuki Sezar’ın sağlığında ordunun başında önemli bir görevi vardı ve üst derecede bir komutandı. Hırs ve kıskançlıkla Sezar’ın kanını akıttılar. O kan, şimdi dostları düşman etmişti. Brütüs, yaptığı ihanet sonucu duyduğu pişmanlık ve vicdan azabı içinde : “ Ey Sezar! sen ne büyüksün ki ölümün dahi intikam alıyor” diyerek hançerini çekip arkadaşlarından birine uzattı “ Son emrimi de sen yerine getir. Bu hançeri al, bütün gücünle bağrıma sapla.” dedi. Çünkü Brütüs dönüşü olmayan bir yola girdiğini biliyordu. Kaşlarını çattı, dişlerini ve dudaklarını sıktı verilen emir aynen uygulandı. Bağrına saplanan hançerle son nefesini o da verdi. Aynı hançer hem Sezar’ın, hem de Brütüs’ün kanıyla kızıla boyandı ve böylelikle her ikisi için de perde kapandı. Ama tarihte ihanet perdeleri hiç kapanmadı.
Bu olaya milattan önceki tarihi bir olay deyip geçemeyiz. Necip Fazıl’ın “ Sonsuzluk kervanı, peşinizde ben” mısrasını biliyorsunuzdur. Sonsuzluk kervanı: Âdem Aleyhisselam’dan iki cihan serverine kadar devam eden peygamberler; oradan başlayan sahabe, tabiin, evliyalar, insanlığın iyiliğinden başka bir şey düşünmeyen milletinin kalkınması için çalışan nice devlet büyükleri ihaneti uzaktan değil, hep yakınından görmüşlerdir. Rahmetli Menderes’e en büyük ihaneti babasının alıp beslediği tahsilini yaptırdığı ve rahmetli Menderes’in de bakan yaptığı insandan görmedi mi? Yassı Ada mahkemesinde Rahmetli Menderes’in aleyhinde şahitlik yapmadı mı? Rahmetli Özal’ı köşkte yalnız bırakan elinden tutup bakan ve başbakan yaptığı adam değil miydi? Yüce Peygamberimiz öz be öz amcası Ebu Cehil’den gördüğü eziyeti ve hakareti kimden gördü? Onun yüzünden doğduğu, büyüdüğü şehri terk etmedi mi? Hz. İsa’yı Roma krallarına ihbar eden 12 havarisinden biri olan Yehuda değil miydi? Tarihte devleti ve milleti için çalışan nice devlet adamları olmadık hakaretlere ve suikastlara maruz kalmadılar mı? Bunların hangi birini sayayım? Milattan evvelki Roma nerede? Ve yirmi birinci asır nerede? Hala “ Sen de mi Brütüs?” tabiri dillerde dolaşıyorsa, ihanetin çizgisi de devam ediyor demektir.
İhanet Kuran’da münafıklık şeklinde ifade edilir. Bilerek ve isteyerek başkasına zarar verenler Kur’an tabiriyle münafıktır, haindir. Kanlı cinayetlerde Brütüs’leri teşhis etmek kolay da, kansız cinayetlerde Brütüs’leri teşhis etmek çok zor. Ama kanlı da olsa, kansız da olsa bütün ihanetleri tertipleyenlerin sonu, kanlı ve kansız ölümüne sebep oldukları insanların ölümünden daha kötü oluyor. Hainlerin gözünü hırs perdeliyor ve ihanet ettikleri insanların yerine geçmekle ilelebet o koltukta kalacağını sanıyorlar ama yanılıyorlar. Çünkü bu dünyaya gelmenin bir sebebi olduğu gibi gitmenin de bir sebebi var. Ama hırsları ve hasetlikleri gözlerini perdeliyor.
Oğlu genç yaşta vefat eden Allah dostuna “ Allah mekânını cennet eylesin. Oğlunuzun ölüm sebebi neydi?” diye sorduklarında; Allah dostunun verdiği cevap oldukça ibret verici: “ Oğlumun ölüm sebebi, dünyaya gelmesiydi” diye cevap vermiş.
Evet, son darbede yaşadıklarımız ve gördüklerimiz de tarihin bir tekerrürü olarak karşımıza çıkmıştır. Sayın Cumhurbaşkanımızın bir gölgesi gibi görev yapan Yaver Albay Ali Yazıcı’nın Sayın Cumhurbaşkanımızın kaldığı oteli ihbar etmesi, otelden ayrılınca da Dalaman hava alanından sivil hava uçuş koordinatıyla havalanan T.C. ATA uçağının uçuş koordinatını darbecilere vermek için öğrenmeye çalışması, Genel Kurmay Başkanımız Sayın Hulusi Akar’ın odasını kilitleyen, boğazını kemerle sıkıp darbe beyannamesini imzalatmaya çalışmaları, imzalamayınca da boğazını kemerle sıkıp Akıncılar üssüne götüren ve burada 20 saat aç susuz bırakanların arasında birinin emir subayı, yaveri Levent Turkkan ile diğerlerinin de özel kalem müdürü ve karargâhta görev yapan en yakın mesai arkadaşları olduğunu TV ekranlarından öğrendik. Yine Batman Jandarma İl Komutanı Albay Sayın Hüseyin Topuz’un başına silahı dayayıp, aynı lojmanlarda oturup, 24 saat aynı havayı teneffüs ettiği yakın mesai arkadaşları 4 binbaşı ve bir üsteğmenin olduğunu da gazetelerde okuduk. Ama bunun yanında darbenin kaderini değiştirenin de Özel Kuvvetlerde Gen.Sayın zeki Aksakallı’nın makamını darbeci Gen. Semih Terzi’ye teslim etmeyerek alnından vurarak şehit düşen merhum şehidimiz rahmetli Ömer HALİSDEMİR’i de asla unutmayacağız.
Evet, Allah dostunun oğlunun ölüm sebebi dolayısıyla verdiği cevaba dönelim. Dünyada yaşayan her insanın bir ölüm sebebi olacaktır. Ama şu var ki ihanet edenlerin sonu hiç de hayırlı olmuyor. Arkalarında çoluk çocuklarına da parlak bir isim bırakmıyorlar. Çocukken her akşam aksakallı dedemin gözyaşları içinde beraber dinlediğim Yassıada mahkemelerinin başlangıç çanı hala kulaklarımda çınlamaktadır. Rahmetli Menderes’i yargılayan ogünün ünlü şanlı yargıçları Salim Başol ile Altay Ömer Egesel’i hatırlayan var mı? Ve bugün bu isimlere aidiyetini, yakınlığını söyleyen bu isimlerle onur ve gurur duyan var mı? Ama Menderes ismi hala milyonların kalbinde sıcaklığını ve saygınlığını korumakta ve rahmetle anılmaktadır. Dün olduğu gibi bugün ve yarın da bu kural değişmeyecektir. Cumhurbaşkanımız Sayın Recep Tayyip ERDOĞAN’ı, 240 demokrasi şehidimiz ile bu darbede yaralanan ve şu anda hastanelerde tedavileri devam eden 1535 gazimizi bugün şerefle, onurla, gururla ve şehitlerimizi de rahmetle anmaya devam edeceğiz.
Sonuç: İhanetle, suikastla başkalarının ölümüne sebep olanların da bir ölüm sebebi olacaktır. Ama bilmeliler ki bu sonuç, kendileri için hiç de hayırlı olmayacaktır.
