“Sizin hiç babanız öldü mü?” demiş ya Cemal Süreya.
Bu soru: “Hiç kalemin kayboldu mu?
Hiç uyuyakaldın mı?
Hiç karanlıktan korktun mu?
Gibi sorulara benzemez.
Telafisi yoktur verilen olumlu cevabın.
Evet, benim de babam öldü.
Arabaya bindirilince boylu boyunca
Büyükler: “Sana oyuncak getirecek!” demişlerdi,
Günlerce gelmedi.
Ben küstüm.
Sedyeyle eve getirdiklerinde
Sarkınca battaniyenin altından kolu
Eli boştu,
Yine küstüm
Çünkü yoktu aklımda ölüm.
“Hayatta ben en çok babamı sevdim.” demiş Can Yücel.
Ben de en çok babamı severdim belki de yaşasaydı.
Bu güne kadar binlerce kez: Acıktım,
Binlerce kez: Korktum,
Milyonlarca kez: Anne,
Belki de bin kere :Ispanak,
Ve çok az “Baba” dedim.
Ve ben bu sözcüğe
Küstüm.
FACEBOOK YORUMLAR