SEN VE NİLÜFER ÇİÇEĞİ

SEN VE NİLÜFER ÇİÇEĞİ

Sensizliğin çarmıhında yazıyorum bu satırları,
Sana dair ne varsa gözümün önünden geçiyor bir bir...
Arşu ala dile geliyor,
Bulutlar döküyor içini sağanak sağanak,
Toprak aşk ile içine çekiyor her düşen damlayı,
Çamura gark oluyor toprağın özü
Topraktan olan ne varsa çamura beleniyor.
Bir sen pirü pak kalıyorsun Ayyüce,
Bir de kıyama durmuş nilüfer çiçeği...

Çamur deryasında duru kalabilmek
Asıl mesele buydu zaten.
Köklerini daldırıp çamurlu suya,
Süzerek... Filiz filiz, yaprak yaprak
Göğe avuç açar gibi yükselmek boy atarak
Onurlu, başı dik, kirlenmemiş...
Bunu bir sen başardın Ayyüce,
Bir de kıyama durmuş nilüfer çiçeği...

Hüseyin Hatıl