Geceler Bilirim
Geceler bilirim,
Med-cezirlerin kimsesizliğinde,
Denizleri koynunda uyutan geceler.
Zifir artığı... Yokluktan ve açlıktan ve sefalatten uykusuzdur analar
Akan damların üstüne siyah bir çelenktir bulutlar,
Zemheriye kardeş ayaz geceler... Geceler bilirim,
Hasta iniltilerinde uzun,
Ağlayan çocuklarla avaz geceler.
Geceler bilirim, dua dua hüzün,
Gözyaşıyla örülmüş sabahsız geceler... Geceler bilirim,
Gün batıp da karanlığa bürününce odalar,
Sokak lambalarının korkuyu yendiği geceler...
Çelimsiz çocukların gölgesini değil,
Umudunu büyüttüğü geceler bilirim.
Geceler bilirim bir başınalığımı sislerle gizleyen geceler.
Yüreğimi karanlıkta nem,
Yüreğimi tenhalıkta gam,
Yüreğimi sevgisiz kalabalıklar içinde yapayalnız,
Nalıncı keseri sevgilerle çürüten
Ruhumu dara çeken puslu geceler bilirim... Şiir sandığım üç harfli heceler gibi,
Geceler bilirim, sol yanımda derin sancı,
Kurşunlanırım... Ay ışığı sızar pencerelerden,
Ben hüzün kokan gökyüzüne sarılır,
Yıldızları kuşanırım
Hüznün geceleri sevdiği gibi,
Ben de severim geceleri...
Geceler bilirim, bilirim bilmesine de
Geceler bilir mi beni?
Hüseyin HATIL
