BEN ELNARE (Hocalı Şehitlerine rahmet niyazıyla...)

BEN ELNARE

(Hocalı Şehitlerine rahmet niyazıyla...)

Karanlığa terk edilmiş bir göğün
Yıldızsız gecelerine yazdım çocukluğumu
Elimde imlasız bir hayat
Yüzümde parçalanmış umudum
Oysa gökkuşağı biriktirmeliydi düşlerim
Tan yeri ağarırken, toprak kine uyandı
Ben Hocalı’dan Elnare, düşüm kana bulandı

Kırmızı uçurtmalar yollamalıydım göklere bayrak bayrak
Mavi göklerde rüzgâra inat dalgalanmalıydı
Zemheriden sonra mevsim yeşile durmalıydı
Çocuk gülüşüm gibi ışıldayan yıldızım söndü o gece
Önce ellerim, sonra gözlerim yandı
Ben Hocalı’dan Elnare döşüm kana bulandı

Tutuştu yüreğim soğuk bakışların tenhalığında
Alevler büyüdü gözlerimde yangın yangın
Bir duman bulutunda kan çanağı gözlerim
Avaz avaz haykırdım, efkârım Hak katına dayandı
Ben Hocalı’dan Elnare, başım kana bulandı

Erivan’ın beslediği engerekler yılanlar
Ellerini kan, dillerini kan, gözlerini kan bürümüş
Azatlığın korkusundan yürekleri çürümüş
Bombalar yağdırdılar masumiyetimin üzerine
Ateşte korlanmış süngüler dayandı gözlerime
Sonsuzluğa kanatlandım, kalp atışım hızlandı
Ben Hocalı’dan Elnare yaşım kana bulandı

Hüseyin HATIL