İnsanlık Üzre
Biraz konuşalım istedim.
Sahi ya, kaçımız nemâlanmış insanlık denen vasıftan? İdrak edilmesi kaçınılmaz, bir o kadar da zor bir meşakkatten bahsediyorum size. Anlamını uzun uzadıya düşünmemiz gereken bir olgudur belki bu. Ne kadar kafa yorsak bir o kadar tıkanacağımız bir varsayım. Varsayım dedim evet. Varsaydık çünkü. Mütemadiyen yaptı olmak için yaptığımız, düşündüğümüz şeylerin ardına sığınıp iyi olduğumuzu, vicdanlı olduğumuzu, insan olduğumuzu varsaydık. Oysa iyi olmak böyle bir şey değildi. Varsaydık da merhametin hangi merhalesine takıldık acaba?
Hangimiz birbirimizin tıkanma noktalarını, ruh sancılarını anlayabildik, soruyorum sizlere? Anlamak öyle basit anlamak değil, anlatmak da öyle bildiğiniz anlatmak değil. Taşa anlatır gibi, suya anlatır gibi anlatamadık meramımızı insan dediklerimize. Ne gönülden söyleyebildik, ne gönülden dinleyebildik.
İyilik denen ruhtan bölük pörçük koparılan şey neydi de, nerden başladık nereye vardık. Evet insan doğduk hepimiz. Sonraları yaşadık hakkaniyetsiz ayrışmaları. Zenginiyle fakiriyle, güzeliyle çirkiniyle envaisini sıralayabilirim en klasiklerin size. Tabi bir de gerçekten önem arz edenleri var, onlara da değinmeden geçmek olmaz değil mi? Mesela diyorum; üslup bilenle bilmeyeni, adap bilenle edepsizi, iyi niyetle niyetsizi aynı kefede tartabilir misiniz? Ne tuhaf değil mi tartıyoruz. Artık rağbet edilen değerlerin değişmiş olması ne acı. Oysaki paylaşılacak o kadar çok derdimiz var ki, insan insanın zehri olmasa. Sığ beyinlerinizden çıkan hoyratça söylemleriniz, düşünceleriniz, önyargılarınız size kalsın.
Velhasıl, ademiyyet önemli bir mesele.
Gözde GÜNDÜZ
04.04.2023
FACEBOOK YORUMLAR