Doksan Dokuz Dil
Yazamazsın!
Elinde kalem var!
Dilinde kelâm yok!
Dil gönüldür. Benim doksan dokuz dilim var. Ey ülkemin sefil çocuğu, bilir üç beş el dili, bilmez gönül dilini; kendini bilmez. Bir dilim merhamettir; kayık çeker kafesli sularda. Ayın şavkı vurunca merhametim dalgalanır deniz yerine. Bir dilim emektir benim. Binlerce yetimi birleştirir, dilim emeği çevirir yemeğe, öksüzler sütkardeşimdir. Emek tüm kutsallar gibiydi oysa…
Bir dilim ateştir. Kavurur bin temmuz olup zulmün ocağını, hiçbir cana kast etmeden. Bilir ki günahı ateşle cehennem yakar, el sürmez “Rabb”in tahtına. Bir dilim vefadır. Levha gibi taşınmaz “و” göğüslerde; süveydanın sadık kölesi vefâ… Kâinatın özünde vefâ, âşıkın gözünde vefâ… Vefânın girmediği sineye ifritler girer.
Bir dilim gözyaşı oldu. Çağladı, damladı durmadı günahlarımdan. Hata arar mıydım hatasız olsam… Bir dilim aşk; kalanlar ona râm oldu. Kırdı kafesini deldi sinemi, sardı dağı göğü yedi düveli. Dümenim kırıldı zelzelesinden.
Fevzi YETKİN
FACEBOOK YORUMLAR