1923 YILI DEMİRCİ KAZASI HAKİMİNİN İLGİNÇ TAYİN İSTEĞİ !

1923 YILI DEMİRCİ KAZASI HAKİMİNİN İLGİNÇ TAYİN İSTEĞİ !
Manisa Batı Anadolu’nun en güzel ve önemli kadim şehirlerindendir. Tarihi, kültürü, doğası, tarım ürünleri, sosyal yaşantısı ile de kendince özgünlüğe sahiptir. Tabii olarak kastettiğimiz, sadece şehir merkezi değil, il genelidir. Manisa’yı bir gerdanlığa benzetirsek, ilçelerimizi de onu oluşturan değerli taşlara benzetebiliriz. Bir araya gelmeleri ile nadide bir zenginlik ortaya çıkmaktadır.
Manisa’nın özgünlüğünün en önemli unsurlarından biri de hiç şüphesiz bünyesinde konuşulan ağızlardır. Türk Dil Kurumu Sözlüğünde “ağız”; Aynı dil içinde ses, şekil, söz dizimi ve anlamca farklılıklar gösterebilen, belli yerleşim bölgelerine veya sınıflara özgü olan konuşma dili şeklinde tanımlanmaktadır.. Manisa ağız konusunda zengin sayılabilecek bir bölgedir. Konunun teknik açıdan anlatımı bizi aşar. Konu hakkında en kapsamlı ve muteber çalışmayı yine Manisa Gördesli olan kıymetli hocamız Prof. Dr. Ayşe İlker hanımefendi yapmıştır. “Manisa Ağızları” isimli, 1254 sayfalık eserinde konu ile ilgili çok daha detaylı bilgilere erişmek mümkündür. 
Manisa bölgesinde kullanılan ilginç ağızlardan biri de Demirci de kullanılanıdır. Bugün yazımıza Demirci’de 1923 yılında görev yapan hâkim Cemil Bey’in bir dilekçesini misafir edeceğiz. Konu Avram Galanti’nin “Türklük İncelemeleri” isimli kitabında geçmektedir.  Demirci’ye hâkim olarak atanan Cemil Bey, mahkemelerde davalı ve davacıların konuşmalarını anlamadığı için ve davalarda hatalı karar vermemek için mübaşirleri tercüman olarak kullanıyor. Daha sonra da bu tercüman vasıtası ile yapılan işlerden tatmin olmadığından başka bir yere tayinini istiyor. Demirci’ye de mahalli lisanı bilen birilerinin atanmasının son derece önemli olduğundan bahsediyor.
Okunduğunda yüzlerde tebessüm oluşturan bu tayin talebi dilekçesi şu şekildedir.