TREN

TREN

Tren, gel beni götür

Ben olmadığım yere.

Yüreğimin sadece

Yaşamçin döyündüyü,

Beynimin sadece

Yaşamçin düşündüyü yere.

Gel, beni benden apar,

Gel bu varlıkdan çıxar.

Yahut böyle de yapa bilirsin–

Beni burda bırakıp

Düşüncelerimi, duygularımı
 

         Götüre bilirsin, mesela.

İçinde oturmağa yerin yoksa,

Kısılıp bir köşede

Boynu eyik de gide bilirler.

Zaten onlar her acıya alışmışlar.
 

30.04.2024

Cevahir Tanrıverdi