O Şehre Sevdalı Olanlar
Hatıralar geleceğe bir iz bırakmak mıdır? Veya insanın kendinle hesaplaşması mıdır? Bazen hatıralar yaşadığın yerle özdeşleşir. Yaşanan diyar bir kez daha kuvvetle öne çıkar. Şehirler insanı alır götürür, taşını toprağına sever, vurulur, bazısı da sevdiklerinin varlığıyla o şehre, hatta kedisine köpeğine bağlanır. Eğitimci yazar Bedriye Aksakal’ın yeni kitabı “O şehre Sevdalı”* Manisa Şehrinin hatıralar yumağı olarak karşımıza çıkıyor.
Şehrimi “Manisa’mı seviyorum, Doğduğum büyüdüğüm, âşık olduğum kent Manisa olduğu için Manisa’yı ve anılarımı yazmak istiyorum” diyor. Yazar çocukluğuna doğru yol alırken karşısına önce anne ve babasıyla iletişim çıkıyor. O’na, önce ailesinin tesiri, yön vermesi kuvvetle görülmektedir.
Babası diyor ki “önce kendini, daha sonra ayak bastığın toprağı tanı.” “ Babamı çocukluğumda masal kahramanı olarak görmüşümdür, gün geldi arkadaşım, gün geldi dostum ve öğretmenim oldu. Kitabın değerini babamızdan öğrendik. Ölünceye dek kitap göçebesi olan babamın elinden kitap hiç eksik olmazdı.”
Köyünün en güzeli sayılan ve görmüş geçirmiş bir hazine olan annesini ise, Güzel Zehra isimli kitabında daha geniş ve ayrıntılı yazdığı için kısaca anlatıyor.
Sonrasında etrafı, konu komşular, yakınlarla olan güzel dostluklar, birbirlerine olan bağlılıklarla devam ediyor:
Çanağı komşuya götür/ kokusu gitmiştir de
Selamı var annemim de/ boşaltsın/getir
“ Ne güzeldi komşuluk ilişkilerimiz sokağımızda, özlüyorum sokağımızdaki dayanışmanın güzel günlerini. Birbirimiz çok iyi tanırdık. Sokağımız kocaman bir aile gibiydi”
Hayatında iz bırakmış kişiler, insanca güzel birliktelikler, renkli kimseler, Manisa’nın delileri, yaşanan adet ve göreneklerinden, dem vuruluyor.
“ Hep umutlu olmam, çocukluğumu, gençliğimi doyasıya sevgi içerisinde yaşamama bağlıydı.”
Hayatın hazırlayıcısı okul zamanları geçince Öğretmenlik başlıyor, ideallerinden söz edildikten sonra, öğretmenlik yılları anlatılıyor. “Yirmi yaşında eğitim ordusunun bir neferiydim. Atatürk, vatan ve insanlık aşkıyla görevime başladım.” Hacıhaliller köyünde başlayan vazife köylü çocukları hayatın içine sıkı bir şekilde dâhil etmek üzere devam etti.
Olağan bir öğretmenin ötesinde hep yaratıcı olmaya çabalıyor. “Köyde eğitimin ötesinde, dikiş nakışla öğretmek, dikilen giyecekleri bir defilede sunmak, resim sergileri açmak benzeri sosyal faaliyetle birbiri ardınca geldi. “
Sonra Şehrin mekânlarda anlatılıyor. Eski okullar, çarşı, tarihi binalar üzerinden geçişler, keyifle okunuyor. Şehrin tarihine gidildiğinde yürekler dağlanıyor. İşgal acıları Manisa’nın işgal acıları ve yakılışı, yakınlarının gözünden anlatılan tarihi vesika gibidir. “ Dağdan, yakılan evlerin alevlerini içimiz yanarak seyrettik. Aşağıya inince ölmüş olanları gördük. ”
Babasının ve çevresinin güzel hatıralarıyla avunulur. “Babamın çarşıdaki dükkânı, yaşadıkları sokak, sıcacık dostluklar. Şehrimizde yaşamış ve ayrılmış gayri Müslimlerin birbirine insani duygular” ve sevgiyle bağlılıkları üzerine iletişimleri detaylandırılır. “
Eğitimcimiz bu arada birçok kitaplar yazmıştır. Yazdıklarına ilişkin en çok üzüldüğü ise, şehrimizle ilgili bir kitabının yasaklanmış olmasıdır.
1979 yılında söz özgürlüğü niçin önemlidir konulu bir yarışmaya öğrencilerinin yazdıklarıyla katılmış ve jüri özel ödülü almıştır. Fakat Söz özgürlüğü niye istenir diye kendisinden hesap sorulup, sürgün verilir. Bizce hürriyeti istemekle nasıl bir suçtur, bu ne acıdır.
Etrafın çirkinleşmesi, yürek burkar. “ Şehrin beton yığınına dönmesi, çarpık yapılaşma içine dert olmuştur. Sebep olanlara sitem edilir “ O güzelim sakız evlerin yok oluşu tarihimizi yok etmekti.” “ Güzelim bahçeli çiçekli evleri, köşkleri düşündüm. Güzelin kıyıcısı çok olur. Güzel Manisa’mız son yıllar içinde çok değişti. Aman o kırılmasın bu kırılmasın, onun arsası yok olmasın derken, zamanın belediye yetkilileri Manisa’ya çarpık sokaklar bıraktı. İnsanlar hava almaz oldu. “
Sevgi ve dostluk her daim izler bırakır. “Manisa’yı dolaştıkça, tarihin izlerini sürdükçe, Anadolu kültürüne sızmış ve giz olup toprağın derinliklerine kök salmış, eserleriyle ölümsüzleşmiş kişileri tanıdım. Sonra Manisa’da tarihte nice olayların yaşandığını duyumsadım.”
Celil Altınbilek
28.09 2021
* Bedriye Aksakal O Şehre Sevdalı Manisa 2020
FACEBOOK YORUMLAR