Faruk Saydam'ın Hatıraları

Faruk Saydam’ın Hatıraları
     Hatıralar yarına kalacak olan ışık huzmeleridir. Onlar sayesinde insanlarla ilgili, zamanla ilgili, yaşayışla ilgili ne çok şeyler öğreniriz. Bunları bize,  bugünlerde Faruk Saydam’ın yayınlanan hatıraları* hatırlattı.
     Onun hayat hikâyesi 1931 yılında Manisa’da başlar. Ailesi özellikle babası ona yön verecek ve hayatını şekillendirecektir. Bizzat ağızından duyduğumuz ve çokça tekrarladığı “ben fırıncı Mehmet’in oğluyum” ifadesidir. Bu ifade bir tevazu barındırsa da aslında bilindikçe çok şey ifade eder ki kendisi birinci cihan harbi ve istiklal savaşı gazisi bir kahramandır. Sonraki hayatında da o günlerin zor şartlarında okuması için oğluna her türlü desteği vermesi, lise hayatı için şehir dışına yollamasıdır. Ayrıca dürüstlüğü, doğruluğu ve vatanseverliği ayrı meziyetleridir. Anne ailesi ise, Üsküp doğumlu Balkan göçmenidir.
    “Sofrada on iki kişiydik, yer sofrasında yemek yerdik, ortaokuldayken kırklı yıllarda masaya geçtik tabaklarımız ayrıldı, o günlerde şeker yoktu, pekmez kullanırdık. O zamanlar Manisalıların birçoğunun bahçeli evleri ve kuyuları vardı. Yazın Spil’den kar kuyularından buz getirilir satılırdı.1940 yıllara kadar evlerde pek elektrik bulunmazdı.2. dünya savaşı yıllarında evlerde su yoktu, sokak başlarında çeşmeler vardı. Elimizi yıkamak için küçük bir çeşmesi olan tenekeler olurdu. Su tenekeleri ilkel olsa da güzel bir şekilde yapılmıştı. Pencere diplerinde nergis, sümbül gibi çiçek saksıları eksik olmazdı. Herkes birbirinin derdiyle dertlenir, sevinçleriyle sevinirdi.”*
     “Cumhuriyet bayramlarında karakolların önünde davul zurna çalardı. Dini bayramlarda, bütün alile toplanır, bayram yemeğini babamızın evinde yerdik. Bayramlarda el öpülür, çocuklara mendilin arasında para verilirdi. Mendil vermek adettendi. Bahar aylarında, Akpınar, Fidanlık ve Çaybaşında piknik yapılırdı.”*
      Savaş yılları ait, karneyle ekmek dağıtımı, varlık vergisi zor durumlardır, ilkokul zamanlarında gidilen sinemalar halkın mühim eğlencesidir.
     “Radyo, ikinci dünya savaşı yıllarından itibaren hayatımıza girdi. Ailecek radyoda dinlediğimiz programlar arasında yazın özellikle17-18 arası yayınlanan ince saz- Türk Müziği çok beğeniliyordu.”*
     İzmir’de lise hayatında soru sormayı ve itiraz edebilmeyi orda öğrendik ve müziğe daha fazla ısındım, caz grubu kurduk, görüş ve ufkumuz genişledi,  der.
     Okuldan sonra iş hayatına 1949 yılında hava kuvvetlerine teknik eleman olarak başlayıp sonrasında ve Manisa’da bir akü dolum dükkânı açmıştır. 1950 yıkında demokrat parti iktidara gelir. “Tek parti döneminde içimde hürriyet özlemi ve haksızlıklara karşı durma psikolojisi vardı, bu sebeple DP gençlik kollarına girdim ve çok geçmeden İl Gençlik Kolu Başkanı seçildim.”  Bu durum onun hayatı boyunca devam edecek olan sosyal topluluk ve faaliyetlerinin ve yeni dostluklarının başlangıcı olur. Ayrıca gazetelerde yazılar yazar.
Daha sonra Bayındırlık müdürlüğü ve Belediyede çalışır. Çeşitli dernekler de görevler alır, sendika başkanı seçilir.
     Müjgân Hanımla evlenir iki doktor, bir mühendis üç çocukları olur. “Biz çocuklarımıza emek, hayâ, edep, onur, hak ve adalet duygularını vermeye çalıştık “diye yazar.
    Siyaset hayatında, 1977 yılında Adalet partisinden meclis ve encümen üyeliği, 1974-77 yıllarında ise Manisa için kamu yararına çalışan Turizm Derneği(Manisa’yı ve Mesiri Tanıtma Derneği) başkanlığı yapar. 12 Eylülden sonra Anap’ta siyatese girer ve milletvekilliği yapar. Çeşitli heyet ve komisyonlarda başarıyla görev alır.
     Biz, evinde 29 Mayıs 2023 günü yaptığımız görüşmede babamız Hakkı Altınbilek’in de çalıştığı ve kendisinin sık sık gittiği Ali Uludağ’ın dükkânındaki müdavimlerden Hasan Türek, Bağcılar Birliği Başkanı İbrahim Budakçı, terzi Nevzat Özkösemen, Tezcan Karadanışman, ayakkabıcı Ali Akkılıç ve babamızı yâd ettik.
Ziyaretimizde, kendisinin vatan hassasiyetine, yorumlarına ve zihnine hayran olduk.
Celil Altınbilek
31.05.2023
* Milletin Vekili Faruk Saydam. Hazırlayan Osman Özbaş 2023