Günahsızların Hikâyesi: Harut ve Marut

Günahsızların Hikâyesi: Harut ve Marut

     Harut ve Marut ile ilgili hikâye ve efsaneler İslam’da ve önceki Yahudi, Pers, Hint gibi pek çok inanışlarda geçmekte olup, ayrıca, Mevlana’nın Mesnevisinde de anlatılmaktadır.
     Yeryüzünde akıp giden faciaları ve insanların türlü ihtiraslar elinde zebun-tutsak oluşlarını gören bu melekler Allah’a şikâyette bulunmuş, bu gördüklerine bir son verilmesini dilemişlerdi.
    İnsanların bencillikleri, bozgunculukları görmüş olan, Harut ve Marut adlı meleklerin ruhanilik âleminden, dünyaya inmek isteyişleri onların felaketine sebep oldu. Onları dünyaya sürükleyen yine insanların kötülükleriydi.
          Onların kendi kutsiyet ve masumiyetlerine itimatları vardı. Bu iki melek cihan halkının günahını kötülüğünü görünce, hiddetlerinden ellerini ısırıyorlardı fakat gözleriyle kendi ayıplarını görmüyorlardı. Tanrı’ya “Bizler hamd ile seni tesbih ve takdis edip dururken yeryüzünde fesat çıkaracak, orada kan dökecek insanı mı halife-yetkili kılıyorsun” dediler.
     Onlara:” İnsanoğlunda olan şehvet ve hırslar siz de olsaydı, aynı günahları işleyecektiniz.” dendi. Fakat onların kendilerine güveni çok fazlaydı ve dünyayı düzeltmek için memur edilmelerini dilediler.

"Gökteki Harut Marut aşk için indi yere
Zühre yüzün görecek unuttu Rahman’ını"

     Onlar, yeryüzüne varınca, Zühre isimli çok güzel ve can alıcı, saçları, gözleri ve gamzesi efsunlu-büyülü bir güzele rastladılar ve baştan çıkarıcı bu güzelin tuzağına düşüp, âşık oldular. Zühre, onların kendisine sahip olmalarına karşılık, birilerinin öldürülmesi ya da putlara tapmasını veya hiç olmazsa içki içmesi gibi çeşitli kötülüklerin yapmalarını istemişti. Onlar şarabı içmeyi tercih edip kadınla birlikte oldular ve kadına  “İsm-i Azamı” okuyarak gökyüzüne çıkmanın sırrını öğrettiler. Kadın bu sırla göğe çıktı ve Allah onu gökte Zühre yıldızı yaptı. Melekleri de Babil Kuyusunda, baş aşağı sallandırarak dünya azapları içinde bıraktı.
     Harut ile Marut, ruhu ve kalbi temsil etmekteydi, geçici ve akıl çelen dünya Zühresinin güzelliğine kapıldılar. Güler yüzlü Zühre’nin karşısında hikmet ve adalet vazifesini unuttular,  öyle ki onlar adaletle vazifeli iken şehvetin ve hırsların taktığı çelme ile baş aşağı düşerek nefis ve tabiat kuyusunda öylece asılı kaldılar.
Celil Altınbilek
Kaynaklar: Mesnevi, K Rıfai, H.A. Konuk,V.İzbudak