KENDİMİZE BİR NOT

KENDİMİZE BİR NOT


Sevgili kendim,
Görüyorum büyüyorsun. Kabuğun çatladı. Sancın seni kıvrandırıyor. Lakin için içine de sığmıyor artık…
Sevgili kendim,
Görüyorum, büyüyorsun ve sen hayatı hiç sevmiyorsun. Gerçekler sana göre değil, değil mi? Lakin için içine de sığmıyor artık. Zaten hep içindeki savaşla mücadelen bitmiyor diye, gerçeklere gücün kalmıyor biliyorsun değil mi? Görüyorum büyüyorsun. Ama gördüklerin hiç memnun etmiyor seni. İnsanlara hayret ediyorsun. Sen mi yanlışsın yoksa onlar mı? Sen mi fazla görüyorsun yoksa onlar mı çok kör? Dünya için kendini fazla hassas görüyorsun değil mi? Zaten annen cd senin için “o hemen her şeyden etkileniyor, kötü olur, genelde midesine vurur” derdi, değil mi? Ama sen gerçekleri biliyorsun. Zaten hep gerçekler sıkıyor senin canını. Gücünün farkındasın. Coşkunu görüyorsun. Belki de korkuyorsun. Sence korkuyor musun? Ama bence korkuyorsan da, haklısın. Dünya bence de kötülük dolu ve pek de matah bir yer değil. Lakin büyüyorsun ve görüyorsun. İnsan olmak ne demek, göz nerede yumulur veya nerede asla kapanmaz? Matah olan zaten iyi insan olabilmek. Senin şimdi biliyorum ki kafan karıştı. İyi derken diyorsun. Kime göre iyi kime göre kötü? Tabii ki de sana göre! Çünkü kendin için en doğru kararı verecek olan yine, nak! Nak! Kim o? Yine sen, ah evet yine sensin. İyi dediysem tabii yine sen etik de düşün. Anlamayı bil mesela önce. Bir insan sana bir şey söylediğinde bunu kalbinden hissederek mi söylüyor veya dudaklarından öylesine dökülüveren sözcükler mi? Anlamayı gerçekten önce bil. Kendini anla en önce. Sonra insanları, hayvanları, çiçekler, ağaçları hatta mantarları… Güneşin neden doğduğunu veya ayın neden gökyüzünde olduğunu… Kendini öğren önce bir güzelce. Hayat zaten seninle çoktan tanıştı. Yaşayıp isyan ettiğin her kötü şey nedendi sanıyorsun? Hayat sana “merhaba ben geldim hayatım, al sana hediyem” diyordu bunlara isyan etmekle meşgulken sen. Sanırım ağlarken gözünden kaçtı bu merhaba.
Sevgili kendim,
Büyüyorsun görüyorum. Ve büyümek sana çok yakıştı. Ama önünde daha upuzun bir yol var, görüyorum. Senin henüz yolun deseninden haberin olmasa da… 
Sevgili kendim,
Büyüyorsun görüyorum. Ve sen büyüdükçe ben seni çok seviyorum! Sana yine yazarım canımın içi, yolumuz uzun demiştim. 
Kendine iyi bak. Lütfen yemek yemeyi ihmal etme. 
Öpüyorum seni hasretle ve tüm gerçeklerle…
Şimdilik hoşçakal…
Sevgilerle…

-Kendim…

(Yan masaldaki kız)