"ÇARŞI İTİ EV BEKLEMEZ!"

"ÇARŞI İTİ EV BEKLEMEZ!"

Atalar sözüdür.
İlk mana, tembelllik, aylaklık eden işini yapamaz demek.
Ondan işini düzgün yapmasını bekleyemezsiniz.
Orada burada sürtecek, ona buna takılacaktır.
Acıkırsa yiyecek arayacak, artık yiyecek, tırtıklayacak, bulursa çalacaktır.
Eve ne zaman geleceği de bu günlük aylaklığın kendisi için ilgi çekici tarafı kalmadığı zamandadır.
Bu manayı insana da uygularsınız.
Eş, çocuk, muhtar, her türlü insan ve görevliye.
Yukarıya çıktıkça iş çatallaşır.
Piramidin tepesinde bu çarşı itleri dolanmamalıdır.
İş düşünmeyeni o yerlere getiren yanar.
Kapının iti zannedersiniz.
Kapıya değil kendine bakar.
Yapacağı iş, iş yapar gibi görünmek ve devamlı söğüşlemektir.
Eskiler bu itlere it demekle kalmaz, "Bu itin ahlakı bozuk" derlerdi.
İt gibi olmayan it.
Varlık sebebinden uzaklaşan it.
İtiniz it gibi olsun derlerdi.
İt, it olarak sevgiye- saygıya değerdi.
Yalnız, insanda sadakat değerliydi, itlik değil!
Çarşı itliği hiç değil!