~~EĞİTİM ÇINARININ UNUTULMAYAN ÇINARLARI
2- EDEBİYAT ÖĞRETMENİ VEDİA ALTIOK
Bizde usuldür. Değerler kaybediltikten sonra değeri anlaşılır. Ve arkasından “seni asla unutmayacağız” diye birkaç gün yazılar yazılır, birkaç gün de dost sohbetlerinde konuşulur sonra da unutulur gider. Ülkemizin köklü eğitim kurumlarından olan Manisa Lisesi’nde çok değerli meslektaşlarım görev yapmıştır. Ama bunlardan bir önceki yazımda söz ettiğim Şeker Adnan Ağabeyimizle, Vedia Altıok ablamız ve okul müdürü rahmetli Abdülcelil Kızılgök merhumun yerleri başkadır. Bu üç isim şahsiyetleriyle, derslerindeki bıraktıkları derin izlerle unutulmayan meslektaşlarımız arasında yerlerini almışlardır. Her ne kadar Müdürümüz Abdülcelil rahmetli olmuşsa da kalan iki büyüğümüzü daha hayatta iken kıymetlerinin bilinmesi açısından kaleme almayı uygun buldum. Bugün de okulun ablası Saygıdeğer ablamızı yazmayı düşündüm.
Okulun ablası Edebiyat öğretmeni Vedia ALTIOK da çok değerli bir edebiyatçı idi. Onun girdiği sınıflarda öğrenciler sanki efsunlanmış gibi ders dinlerlerdi. Onun ağzından halk edebiyatı, divan edebiyatı şiirleri adeta bir melodi gibi dökülürdü. Hanımlığı ve ablalığı özelliğiyle tüm okulun saygınlığını kazanmış bir büyüğümüzdü.
Manisa’da Şeker Adnan gibi silinmeyen iz bırakan eğitimcilerden biriydi. Bugün Manisa’da görev yapan birçok doktor, avukat, belediye başkanı, sanayici, öğretmen, okul müdürü ve bürolarda memur olarak çalışan birçok kamu görevlisi bu değerli eğitimcinin öğrencileridir. Hatta şu anda görev yapan Başbakan Yardımcımız Sayın Bülent ARINÇ da bu değerli eğitimcinin öğrencileri arasındadır. Çok değerli Eğitimci büyüğümüzün yetiştirdiği öğrencilerin, öğretmenlerini unutması mümkün değildir. Manisa’da öğretmen adının geçtiğinde her ortamda mutlaka matematik öğretmeni ŞEKER ADANAN’ ile birlikte ismi anılır. Öğrencilerinin bu değerli eğitim çınarını her zaman şükranla andıklarını yakinen bilen bir meslektaşıyım..
Bu değerlerle çalışmak okul müdürü olarak benim için de ayrı bir gurur kaynağı idi. Yalnız, bu değerler nedeniyle sene başlarında çok büyük sıkıntılar çekerdim. Eski öğrencileri velilerim, çocuklarının bu iki değerin çocuklarının derslerine girmelerini isterlerdi. Tabii her isteği karşılamak mümkün değil. Her isteği karşılarsak ne sınıf alır, ne de diğer öğretmenlere öğrenci kalır. Bu yüzden bana kırılan velilerim de olmuştu. Zaman zaman da bu sıkıntıyı göğüsleyemediğim için okulun açılış günlerinde rapor alır okuldan uzaklaşırdım.
1981 yılında yılın öğretmeni seçilen, yetiştirdiği öğrencileriyle aynı okulda öğretmenlik yapma mutluluğuna erişen öğretmenlerin öğretmeni Sevgili Vedia Altıok hocamız, 09.09.1987 tarihinde emekli oldu.
Okulun ablası Sevgili Edebiyat Öğretmeni Vedia Altıok çok sevdiği Yahya Kemal’in çok sevdiği şu mısralarıyla okuldan uğurlandı.
Kandilli’de eski bahçelerde
Akşam kapanınca perde, perde,
Bir hatıra zevki var kederde.
Artık ne gelen, ne beklenen var
Tenha yolun ortasında rüzgâr
Teşrin yapraklarıyla oynar
Gittikçe derinleşen saatler
Rikkatle yavaş yavaş ve yer yer
Sesizlik daima ilerler
Gözlerden uzaklaşınca dünya
Binbir geceden birinde güya
Başlar rüya içinde rüya
Öğrencilerini ve Manisa’yı çok seven bu değerli büyüğümüz, emekliye ayrıldıktan sonra Manisa’ya yerleşmiştir. Halen hayatını Manisa’da sürdürmektedir. 29 kasım akşamı Manisa Lisesi Mezunları derneği Başkanı Sayın Abidin YATKIN beyefendi ablamızın yaşıtı Şeker Adnan ağabeyimizi de evlerinden alarak Taş fabrikada öğrencileriyle ve iki eğitim çınarını aynı masada buluşturarak bu iki büyüğümüzün hayır dualarını almışlardır. Ben bu vefalı davranışlarından dolayı Sayın Abidin YATKIN ve arkadaşlarına tekrar teşekkür ediyorum. Sağ olsunlar.
Sayın Vedia Altıok ablamıza da mesai arkadaşları ve eski mezun öğrencileriyle beraber Cenab-ı Haktan sağlıklı ve huzurlu ömürler diliyoruz.
www.kadirkeskin.net